U chorych na choroby układu oddechowego takie, jak: POChP, włóknienie płuc i mukowiscydoza, czasami może występować niedobór tlenu w organizmie. Taki stan może występować w okresach zaostrzeń choroby lub stale. W tych sytuacjach konieczne jest leczenie tlenem, co pozwala na zwiększenie jego stężenia we krwi i doprowadzenie większej ilości do wszystkich narządów i układów, poprawiając ich czynność.
Tlen potrzebny jest wszystkim ludziom. Jego stężenie w powietrzu wdychanym wynosi 21%. Takie stężenie jest wystarczające dla wszystkich osób zdrowych i większości chorych, nawet na choroby układu oddechowego. Jednak w niektórych sytuacjach chore płuca nie są w stanie dostarczyć tyle tlenu, ile organizm potrzebuje w czasie normalnej aktywności. Chorzy na POChP, u których prężność tlenu we krwi tętniczej wynosi mniej od 60 mm Hg, mogą być zakwalifikowani do stałej tlenoterapii domowej. Czasami do pomiaru ilości tlenu stosuje się niewielkie urządzenie (pulsoksymetr), bezboleśnie przyczepiane do palca lub skrawka ucha. Pozwala to na rejestrowanie saturacji (wysycenia) w czasie wysiłku lub w czasie snu, co czasami też może mieć istotne znaczenie w podjęciu przez lekarza decyzji co do dalszego leczenia.
Po zakwalifikowaniu do stałej tlenoterapii domowej, lekarz zaleci stosowanie odpowiedniego przepływu tlenu. Tlen jest również lekiem, ma swoje działania niepożądane i żeby leczenie było skuteczne i bezpieczne, należy się ściśle stosować do zaleceń lekarza. Stosowanie zbyt małego stężenie (przepływu) tlenu spowoduje niedostateczny jego dopływ do serca, mózgu i innych narządów, co może być przyczyną zaburzeń koncentracji, pogorszenia pamięci, zmęczenia. Zbyt duże stężenie tlenu może spowodować uszkodzenie płuc i śpiączkę.
Czasami tlenoterapia jest konieczna w czasie snu, ponieważ zwykle wtedy człowiek oddycha płycej i dostarczana ilość tlenu jest mniejsza niż w czasie czuwania. Niekiedy w czasie spoczynku gazometria jest prawidłowa, a niedostateczna ilość tlenu jest dostarczana do organizmu w czasie wysiłku, ponieważ zwiększa się zapotrzebowanie na niego. Najczęściej stała tlenoterapia powinna być stosowana przez 18 - 24 godzin na dobę, czasami wystarcza w czasie snu lub w czasie wysiłku.
Zwykle jeśli zalecono tlenoterapię domową, chory będzie wymagał jej stale. Nie wolno zmieniać zalecanych warunków stosowania tlenu bez wiedzy i zgody lekarza.
Tlen może być dostarczany z 3 różnych źródeł:
Koncentrator tlenu - zwiększa stężenie tlenu w pobieranym z otoczenia powietrzu, jest urządzeniem zasilanym prądem.
Zbiornik z płynnym tlenem - tlen w postaci płynnej ma znacznie mniejszą objętość i jest magazynowany w specjalnych pojemnikach
Metalowa butla z tlenem - tlen jest magazynowany w butlach pod zwiększonym ciśnieniem
Chory korzystając z tlenu oddycha przez specjalna rurkę zbliżoną końcówkami do nosa, dlatego jest ona powszechnie nazywana "wąsami"
Zasady bezpieczeństwa przy stosowaniu tlenu
Tlen sam nie wybucha. Tlen ułatwia palenie. Nie wolno palić papierosów w pobliżu źródła tlenu. Osoby palące nie powinny być kwalifikowane do stałej tlenoterapii domowej Jeśli źródłem tlenu jest butla ze sprężonym tlenem, powinna być ona stabilnie umocowana do ściany, aby uniknąć przewrócenia. W przypadku gdy, źródłem tlenu jest koncentrator, to powinien on przechodzić kontrolę techniczną, zgodną z instrukcja obsługi.
Tlen potrzebny jest wszystkim ludziom. Jego stężenie w powietrzu wdychanym wynosi 21%. Takie stężenie jest wystarczające dla wszystkich osób zdrowych i większości chorych, nawet na choroby układu oddechowego. Jednak w niektórych sytuacjach chore płuca nie są w stanie dostarczyć tyle tlenu, ile organizm potrzebuje w czasie normalnej aktywności. Chorzy na POChP, u których prężność tlenu we krwi tętniczej wynosi mniej od 60 mm Hg, mogą być zakwalifikowani do stałej tlenoterapii domowej. Czasami do pomiaru ilości tlenu stosuje się niewielkie urządzenie (pulsoksymetr), bezboleśnie przyczepiane do palca lub skrawka ucha. Pozwala to na rejestrowanie saturacji (wysycenia) w czasie wysiłku lub w czasie snu, co czasami też może mieć istotne znaczenie w podjęciu przez lekarza decyzji co do dalszego leczenia.
Po zakwalifikowaniu do stałej tlenoterapii domowej, lekarz zaleci stosowanie odpowiedniego przepływu tlenu. Tlen jest również lekiem, ma swoje działania niepożądane i żeby leczenie było skuteczne i bezpieczne, należy się ściśle stosować do zaleceń lekarza. Stosowanie zbyt małego stężenie (przepływu) tlenu spowoduje niedostateczny jego dopływ do serca, mózgu i innych narządów, co może być przyczyną zaburzeń koncentracji, pogorszenia pamięci, zmęczenia. Zbyt duże stężenie tlenu może spowodować uszkodzenie płuc i śpiączkę.
Czasami tlenoterapia jest konieczna w czasie snu, ponieważ zwykle wtedy człowiek oddycha płycej i dostarczana ilość tlenu jest mniejsza niż w czasie czuwania. Niekiedy w czasie spoczynku gazometria jest prawidłowa, a niedostateczna ilość tlenu jest dostarczana do organizmu w czasie wysiłku, ponieważ zwiększa się zapotrzebowanie na niego. Najczęściej stała tlenoterapia powinna być stosowana przez 18 - 24 godzin na dobę, czasami wystarcza w czasie snu lub w czasie wysiłku.
Zwykle jeśli zalecono tlenoterapię domową, chory będzie wymagał jej stale. Nie wolno zmieniać zalecanych warunków stosowania tlenu bez wiedzy i zgody lekarza.
Tlen może być dostarczany z 3 różnych źródeł:
Koncentrator tlenu - zwiększa stężenie tlenu w pobieranym z otoczenia powietrzu, jest urządzeniem zasilanym prądem.
Zbiornik z płynnym tlenem - tlen w postaci płynnej ma znacznie mniejszą objętość i jest magazynowany w specjalnych pojemnikach
Metalowa butla z tlenem - tlen jest magazynowany w butlach pod zwiększonym ciśnieniem
Chory korzystając z tlenu oddycha przez specjalna rurkę zbliżoną końcówkami do nosa, dlatego jest ona powszechnie nazywana "wąsami"
Zasady bezpieczeństwa przy stosowaniu tlenu
Tlen sam nie wybucha. Tlen ułatwia palenie. Nie wolno palić papierosów w pobliżu źródła tlenu. Osoby palące nie powinny być kwalifikowane do stałej tlenoterapii domowej Jeśli źródłem tlenu jest butla ze sprężonym tlenem, powinna być ona stabilnie umocowana do ściany, aby uniknąć przewrócenia. W przypadku gdy, źródłem tlenu jest koncentrator, to powinien on przechodzić kontrolę techniczną, zgodną z instrukcja obsługi.
Anna Doboszyńska